LoL, I'm not laughing.

Umyłam, przebrałam,  nakarmiłam i położyłam spać Naszą córkę. Chciałam jeszcze chwilę posiedzieć z mężem na kanapie, zamienić parę zdań o niczym,  by się zresetować, wyciszyć przed snem. 

Usiadłam koło niego na kanapie. Miał na uszach słuchawki, na kolanach laptopa i w coś grał. Dziś kupił jakąś gazetę z grą South Parku więc myślałam, że to sprawdza. Pytam: South Park?

Cisza. No tak, słuchawki. Patrzę na ekran, jakieś ludziki tam biegają. No nic. Czytam o strajku zawodów medycznych. 

Ogarnął, że przyszłam, zdjął z ucha słuchawkę. 

- Coś mówiłaś? 

"Hurra pogadamy!"

- Pytałam czy to South Park - powtarzam pogodnie. 

- Nie. 

Założył słuchawki. 

Aha. 

- A co to? - próbuję jeszcze raz zdobyć trochę jego uwagi. 

Zdjął słuchawkę poirytowany nie spuszczając wzroku z ekranu. 

- Co znowu? 

- A co to? - pytam coraz mniej skora do rozmów. 

- League of Legends. 

- Aha. Spoko.

Założył słuchawki. Czytam o proteście. 

Chwila! Przecież to LoL! Ta gra dla 12 letnich chłopców! 

Zerkam na ekran. Biegają tam jakieś leśne ludki z magicznymi patykami. 

W tym momencie mój "mężczyzna" warknął:

- Możesz się odsunąć?!

Najwyraźniej nie mógł wystarczająco ruszać myszką. 

Myszką. Dorośli mężczyźni powinni się bawić innymi myszkami. 

Wkurzyłam się i poszłam spać. 

Mogłam być z kimś kto mnie ubóstwia zamiast zubóstwiać. 

"Co ja takiego zrobiłam w tym życiu lub poprzednim, żeby sobie na takie coś zasłużyć. " - Coraz częściej zadaję sobie to pytanie i wyobrażam sobie inne scenariusze... 

Tylko że nie mogę spać, bo jestem zła, rozżalona i mi przykro. Chcę jednak zasnąć żeby nie musieć już z nim dziś gadać. 

🎶Być kobietą, być kobietą... 🎶 - cytując klasyka.