Baby experience

Myślałam, że będę odpowiadać na pytania.

Na razie głównie je zadaję.

- Co ona robi?

- Dlaczego ona to robi?

- Czy ona wie co robi?

- Jak ona to zrobiła?

- Czy ona myśli, że tak trzeba?

Odpowiedź na te pytania jest taka sama jak odpowiedź na pytania egzystencjalne.

Nieznana.

Przykład:

Kleo podchodzi do lustra, wspina się, staje, przygląda się swojemu odbiciu i... zaczyna je lizać/ssać.

Moją pierwszą reakcją był nieopanowany śmiech. Nie wiem dlaczego się śmiałam. No dobra, wiem - nadal mnie to śmieszy.

Taki mały ludzik ćwiczy całowanie z języczkiem. Wygląda trochę jak glonojad. Komedia!

Teraz nie wiem czy ona to robi dlatego, że wtedy się śmiałam, czy ma w tym jakiś cel -np. dawanie sobie buziaków, próbowanie czy lustro w pokoju smakuje tak jak szyba od drzwi balkonowych, uświnienie wszystkiego w zasięgu rączek... Kto wie.

Teraz już nie ogranicza się do lizania lustra. Liże szyby, szafki, lodówkę... a później tę ślinę rozmazuje tworząc swoiste arcydzieła. Może inspirację czerpie z moich obrazów podpierających ściany? (I wish!)

Ale jasne! Jest bardzo mądrym dzieckiem! 

Naszym dzieckiem.

Umie machać językiem na boki, czasami zdobi 'papa' i nie obce są jej 'noski eskimoski'.

Po prostu geniusz w pampersie!