wakacje!

Zaliczyłam internę! I to na 4.5 :o

Łatwo nie było, bo przeszłam przez wszystkie fazy, od 'dam rade', aż do 'nie zdam i mam to gdzieś', przez 'nic nie umiem, jestem taka głupia', a nawet przez chwilę chciałam nie iść na egzamin. Profesora bałam się strasznie, bo historie słyszałam o nim mrożące krew w żyłach. Mój kolega zdawał egzamin u niego 4 godziny, non stop.

Mój egzamin miał się zacząć o 13, więc ja jak zwykle byłam już pół godz wcześniej. Cztery osoby z Polisz Diwiżyn były już w środku, od 12. O 14 z groszami profesor wypuścił ich i dostojnym krokiem skierował się w moją stronę. 

- Pani jest z Inglisz Diwiżyn?

- Tak.

- Ok. We will talk in English from now on. Your exam is starting now. First we will start from practical part.

'What?!' - pomyślałam. - 'Jakie practical part?! Miało być theoretical, 3 pytania i ocena.'

Po dłuższym wyjaśnianiu, profesor stwierdził:

- To pani pojedzie teraz do domu, weźmie fartuch, stetoskop i widzimy sie o 17.

- Tak zrobię, przepraszam bardzo i dziękuję.

Pojechałam do domu, zahaczając o zoologiczny - dla poprawy humoru.

Stres rozwiał się jak kupiłam Marci akwarium i rybki.

W domu stwierdziłam, że na egzamin nie idę. Nawet rzuciłam monetą. Moneta stwierdziła: Idź!

Zizi monetę poparł.

'FINE!' - pomyślałam, i pojechałam z powrotem do szpitala, ubrana jak smerf, w mój niebieski, chirurgiczny mundurek, bo fartuch oczywiście w praniu.

O 17 *puk! puk!* w drzwi profesora.

Zamknięte.

'Kurwa! Spóźniłam się!'

Ale nie. Usłyszałam oklaski i aplauz, dochodzące ze środka. 

'Konferencja jakaś?' - pomyślałam.

Drzwi się otworzyły, a ze środka wyszła grupa z Polisz Diwiżyn. 

'Fak! Ale długo ich trzymał, ja tu pewnie będę siedzieć do rana.'

Profesor podszedł, wyjaśnił zasady, po polsku mogę rozmawiać wyłącznie z pacjentką. 

Ok. 

Dostałam pacjentkę dla siebie, profesor wyszedł, a ja wpadłam w wir badania. Pacjentka trafiła mi się super. Bardzo dobrze pamiętała wydarzenia, objawy, wyniki, była zorientowana i współpracowała. Po 30 min wiedziałam wszystko co powinnam wiedzieć.

Tak mnie zrelaksowała praktyczna część, że na teoretyczną zapomniałam się zestresować ;p

Profesor wrócił, poszliśmy do jego gabinetu, a po drodze przedstawiłam mu wyniki mojego badania.

Bardzo mu się spodobał sposób w jaki to wszystko przedstawiłam, wręcz był pod wrażeniem i zażartował, że mogę już u niego pracować. Praktyczny - 5.

Ku mojemu zaskoczeniu profesor był zabawny i przemiły.

Wylosowałam listę pytań. Cztery pytania. Kolejność do wyboru. Czytam i... nie jest źle!

Zaczęłam od... zapalenia żołądka i wrzodów. Lepiej z pytaniem nie mogłam trafić. Z tego pytania dostałam 5.

Następna leci anemia. Przedstawiam wszystkie klasyfikacje po kolei, zaczynam z różnicowaniem.

Z tego pytania 5.

- Ok, this reminded me that I forgot to ask you from lab tests. 

'Damn it!' - pomyślałam

Prof podniósł teczkę pacjenta i szuka badań.

Masa pytań, masa odpowiedzi, masa pytań bardziej szczegółowych. 5 lat studiów w skrócie.

Uff... udało się. 

Trzecie pytanie. Co by tu wybrać. Zawahałam się. Najtrudniejsze pytanie na koniec.

- No niech pani coś wreszcie wybierze. Wszystkie pytania są proste.

- Ale tak bardzo ogólne.

- To dlatego, żebym mógł ocenić czy pani rozumie. Każde z tych pytań to rozległy temat w książce, więc ja pani zadam bardziej szczegółowe pytania w trakcie odpowiedzi. 

Ostatnie dwa pytania, poszły mi nieźle, z każdego dostałam 4.

Średnia - 4.5

Egzamin zdany! 

Zajęło nam to prawie 3 godziny, ale się opłaciło.

Później szybko do domu, prezent dla taty, kolacja i lecimy dalej. Akwarium dla Marci, chłopcy obejrzeli mecz, a my ogarnęłyśmy rybki. Akwarium chyba przecieka. Dziś pojadę to sprawdzić. Mam nadzieję, że nie, bo to jej pierwsze akwarium. Nie chcę żeby się zraziła.

Słowo na wczoraj; MASAKRA.

Marcia powiedziała je z milion razy. Tak się cieszyła. Lubię dawać prezenty, które sprawiają tyle radości.

Dziś ciąg dalszy bieganiny.